Het opzet van de dader dient gericht te zijn op de ordeverstoring nu opzet als bestanddeel geplaatst is voor het bestanddeel ‘de rust verstoort’. Het Hof heeft dat onjuist uitgelegd maar dat hoeft niet tot cassatie te leiden nu dat uit de bewijsmiddelen kan worden afgeleid.

De Officier van Justitie heeft niet kunnen verantwoorden dat belang van de verdachte bij het ontgaan van straf/en of strafrechtelijke maatregelen ter zake van zijn tenlastelegging omschreven gedragingen minder zwaar moeten wegen dan het belang van strafrechtelijke rechtshandhaving. Het hof heeft miskend dat de strafrechter niet vrijstaat om de aan de officier van justitie voorbehouden vervolgingsbeslissing op die wijze ten volle te toetsen.

De Hoge Raad heeft in HR 6 februari 2007, LJN AY6713, NJ 2008/467 vastgesteld dat de bijzonderheden, zoals in de tenlastelegging feitelijk omschreven, hierin bestaan dat verdachte door het verspreiden van zelf gecreëerde leugenachtige berichten en het in verband daarmee verrichten van aan elkaar tegengestelde transacties heeft getracht de koers van het aandeel Cardio Control in voor hem gunstige zin te beïnvloeden. Nu deze bijzonderheden door verdachte zelf zijn geschapen moet zijn wetenschap daaromtrent worden aangemerkt als wetenschap omtrent zijn eigen voorgenomen effectentransacties. Dergelijke wetenschap is geen voorwetenschap ex artikel 46 (oud) Wte 1995. In deze uitspraak is sprake van een soortgelijk geval.

Het oordeel van het Hof dat de verdachte door middel van een valse sleutel het geldbedrag heeft weggenomen met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening kan, mede gelet op de stelling van de verdachte dat met het interimbestuur is afgesproken dat zij tot 31 januari 2005 alle financiële zaken van de motorclub nog zou regelen, waarvan de juistheid door het Hof in het midden is gelaten, kan niet zonder meer uit de bewijsvoering worden afgeleid.

Motiveringseis ten aanzien van verwerven van voorwerpen afkomstig uit eigen misdrijf. In casu kan uit de motivering van het Hof niet worden afgeleid dat sprake is van meer dan het enkele verwerven en voorhanden hebben van het door eigen misdrijf verkregen geldbedrag doordat de gedragingen van verdachte ook (kennelijk) gericht zijn geweest op het daadwerkelijk verbergen of verhullen van de criminele herkomst van dat geldbedrag.

De opvatting dat bij een voorwaardelijke veroordeling van een jeugdige verdachte een proeftijd van maximaal zes maanden mag worden gesteld, indien en voor zover aan die veroordeling een bijzondere voorwaarde wordt verbonden, kan in haar algemeenheid noch aan de tekst van artikel 77x (oud) Sr, noch aan de in voormeld arrest weergegeven wetsgeschiedenis worden ontleend.

De opvatting dat de rechter die in een door het OM ingesteld beroep over een bezwaarschrift tegen de dagvaarding heeft te beslissen alleen de inhoud van het aan de eerste rechter ter beschikking gestelde dossier in zijn oordeel mag betrekken, en derhalve geen acht mag slaan op processtukken die het OM na het instellen van zijn beroep heeft overgelegd, vindt geen steun in het recht.

Het kennelijke oordeel van het Hof dat op grond van het faxbericht van de raadsman kan worden aangenomen dat deze ervan heeft afgezien op de hem bekende zitting te verschijnen, is niet onbegrijpelijk, en het Hof was niet gehouden tot een nader onderzoek naar de afwezigheid van de raadsman.

Nu uit de bestreden uitspraak volgt dat de personalia van de getuige wiens verklaring het Hof tot bewijs heeft gebezigd, bij de politie en de Rechter-Commissaris bekend waren is geen sprake van 'een persoon wiens identiteit niet blijkt' als bedoeld in artikel 344a, derde lid, Sv.

De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit HR 13 maart 2007, LJN AZ6694, NJ 2007/170 met betrekking tot het aanwenden van een rechtsmiddel door verdachte te wiens laste een rechterlijke beslissing is gewezen waarin hij op andere wijze dan bij name is aangeduid. In casu doet een dergelijk geval zich niet voor, nu het hoger beroep niet is ingesteld tegen een vonnis waarin verdachte op andere wijze dan bij name is aangeduid.