De Hoge Raad herhaalt toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2005:AT3659 en ECLI:NL:HR:1984:AC8252. Slagende bewijsklacht. Voor zover het middel betoogt dat het hof heeft verzuimd de dagvaarding ten aanzien van het onder 7 ten laste gelegde feit nietig te verklaren aangezien de feitelijke omschrijving van de ten laste gelegde gedragingen onvoldoende is, kan het middel niet tot cassatie leiden omdat een dergelijk verweer niet voor het eerst in cassatie kan worden gevoerd. Voor zover het middel klaagt dat het hof het bewezen verklaarde ten onrechte heeft gekwalificeerd als 'poging tot diefstal, waarbij de schuldige het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van valse sleutels' aangezien de feitelijke omschrijving van de ten laste gelegde gedragingen onvoldoende is, geldt dat mede gelet op de bewijsvoering de bewezenverklaring redelijkerwijs zo moet worden opgevat dat met de nader omschreven bankpassen is gepoogd geld weg te nemen uit een geldautomaat. Het hof heeft het bewezen verklaarde terecht gekwalificeerd als voormeld.

Verduidelijking terugwijzingsopdracht 'uitsluitend wat betreft de strafoplegging'. In aanmerking genomen dat de verdachte ten tijde van de uitspraak in hoger beroep meerderjarig was had het hof op grond van artikel 77aa lid 4 Sr slechts een reclasseringsinstelling als bedoeld in artikel 14d lid 2 Sr opdracht kunnen verlenen. De Hoge Raad vernietigt het bestreden arrest wat betreft de strafoplegging.

De rechtbank heeft in het vonnis volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen als bedoeld in de tweede volzin van artikel 359 lid 3 Sv. De raadsvrouwe van de verdachte heeft bij de behandeling van de zaak in hoger beroep vrijspraak bepleit ten aanzien van het ten laste gelegde. Uit de bewoordingen van artikel 359 lid 3 Sv volgt dat deze bepaling in ieder geval geen toepassing kan vinden indien door of namens de verdachte ter terechtzitting vrijspraak is bepleit.

’s Hofs oordeel dat het voordeel dat de betrokkene heeft verkregen uit een feit ter zake waarvan de betrokkene is ontslagen van alle rechtsvervolging voor ontneming vatbaar is geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting omtrent het begrip wederrechtelijk verkregen als bedoeld in artikel 36e Sr. Het oordeel is ook niet onbegrijpelijk.

De inhoud van de voornoemde rapportage – waarin door de opsteller ervan met name een mogelijke verklaring voor het structurele verschil tussen de zogeheten ‘Z-afslagen’ en de geboekte omzet in de kasboeken wordt aangevoerd – kan, beschouwd in het licht van de inhoud van de overige door het hof gebezigde bewijsmiddelen, niet een ernstig vermoeden wekken als onder 3.1 vermeld.

Falende bewijsklacht medeplichtigheid. Conclusie A-G: anders.

De aanvrager heeft onvoldoende aannemelijk gemaakt dat van een uitzonderlijk geval sprake is geweest. Immers, de fotokopie van de eerste pagina van de hiervoor onder 3.2 bedoelde ‘Antrag’ legt zonder nadere toelichting, die in de aanvraag ontbreekt, in dat opzicht te weinig gewicht in de schaal. Daarom kan hetgeen is aangevoerd niet een ernstig vermoeden wekken als onder 3.1 bedoeld.

Op grond van ’s hofs vaststellingen moet het ervoor worden gehouden dat de politieambtenaar is beledigd nadat deze de woning van verdachte was binnengetreden zonder te beschikken over de daartoe vereiste machtiging. Dit brengt mee dat, mede in aanmerking genomen dat – anders dan in bijvoorbeeld HR 29 september 2009, ECLI:NL:HR2009:BJ2795 – niet blijkt dat dit binnentreden is geschied in opdracht van een tot het geven van die opdracht bevoegde meerdere, ’s hofs oordeel dat de ambtenaar is beledigd ‘gedurende de rechtmatige uitoefening van zijn bediening’ niet naar behoren is gemotiveerd (vgl. HR 18 april 1978, NJ 1987, 364). Conclusie A-G: anders.

In het bestreden arrest ligt als oordeel van het hof besloten dat verdachte door te trachten als heer en meester te beschikken over de fotocamera heeft gehandeld met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening en dat i.c. daaraan niet afdoet dat hij heeft gehandeld met de bedoeling die ander te bewegen tot de nakoming van een op hem rustende verplichting.

In het bestreden arrest ligt als oordeel van het hof besloten dat verdachte door als heer en meester te beschikken over de goederen heeft gehandeld met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening en dat in casu daaraan niet afdoet dat hij heeft gehandeld met de bedoeling die ander te bewegen tot de nakoming van een op hem rustende verplichting. Dat oordeel getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en is, gelet op de gebezigde bewijsmiddelen, toereikend gemotiveerd.