De Hoge Raad constateert ambtshalve verjaring ten aanzien van beide feiten.

De Hoge Raad herhaalt de toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2013:960. In het licht van deze overwegingen schiet de bewijsvoering van het hof tekort.

De Hoge Raad herhaalt toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2012:BW9266. In casu is aan verdachte een zogenoemde subsidiaire vorm van bescherming geboden, die als een aanvulling moet worden beschouwd op de aan vluchtelingen op grond van het Vluchtelingenverdrag te bieden bescherming. Dat brengt mee dat de bescherming die krachtens de rechtspraak van de Hoge Raad een vluchteling kan ontlenen aan de strekking van artikel 31 Vluchtelingenverdrag in de gevallen waarin nog niet definitief (afwijzend) is beslist op een door hem gedane (eerste) asielaanvraag, zich op overeenkomstige wijze behoort uit te strekken tot de vreemdeling aan wie de even genoemde subsidiaire vorm van bescherming is geboden doordat hem een verblijfsvergunning op grond van artikel 29 lid 1 sub b Vw 2000 is verleend. Zo een vreemdeling behoort niet strafrechtelijk te worden vervolgd wegens het onmiskenbaar in het kader van zijn reis naar NL in het bezit hebben of aangewend hebben van valse of vervalste documenten. Daaruit volgt dat het hof het OM in de op artikel 231 Sr gebaseerde strafvervolging van verdachte niet-ontvankelijk had moeten verklaren. De Hoge Raad doet de zaak om doelmatigheidsredenen zelf af.

De Hoge Raad herhaalt toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2005:AT3659 en ECLI:NL:HR:1984:AC8252. Slagende bewijsklacht. Voor zover het middel betoogt dat het hof heeft verzuimd de dagvaarding ten aanzien van het onder 7 ten laste gelegde feit nietig te verklaren aangezien de feitelijke omschrijving van de ten laste gelegde gedragingen onvoldoende is, kan het middel niet tot cassatie leiden omdat een dergelijk verweer niet voor het eerst in cassatie kan worden gevoerd. Voor zover het middel klaagt dat het hof het bewezen verklaarde ten onrechte heeft gekwalificeerd als 'poging tot diefstal, waarbij de schuldige het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van valse sleutels' aangezien de feitelijke omschrijving van de ten laste gelegde gedragingen onvoldoende is, geldt dat mede gelet op de bewijsvoering de bewezenverklaring redelijkerwijs zo moet worden opgevat dat met de nader omschreven bankpassen is gepoogd geld weg te nemen uit een geldautomaat. Het hof heeft het bewezen verklaarde terecht gekwalificeerd als voormeld.

Verduidelijking terugwijzingsopdracht 'uitsluitend wat betreft de strafoplegging'. In aanmerking genomen dat de verdachte ten tijde van de uitspraak in hoger beroep meerderjarig was had het hof op grond van artikel 77aa lid 4 Sr slechts een reclasseringsinstelling als bedoeld in artikel 14d lid 2 Sr opdracht kunnen verlenen. De Hoge Raad vernietigt het bestreden arrest wat betreft de strafoplegging.

De rechtbank heeft in het vonnis volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen als bedoeld in de tweede volzin van artikel 359 lid 3 Sv. De raadsvrouwe van de verdachte heeft bij de behandeling van de zaak in hoger beroep vrijspraak bepleit ten aanzien van het ten laste gelegde. Uit de bewoordingen van artikel 359 lid 3 Sv volgt dat deze bepaling in ieder geval geen toepassing kan vinden indien door of namens de verdachte ter terechtzitting vrijspraak is bepleit.

’s Hofs oordeel dat het voordeel dat de betrokkene heeft verkregen uit een feit ter zake waarvan de betrokkene is ontslagen van alle rechtsvervolging voor ontneming vatbaar is geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting omtrent het begrip wederrechtelijk verkregen als bedoeld in artikel 36e Sr. Het oordeel is ook niet onbegrijpelijk.

De inhoud van de voornoemde rapportage – waarin door de opsteller ervan met name een mogelijke verklaring voor het structurele verschil tussen de zogeheten ‘Z-afslagen’ en de geboekte omzet in de kasboeken wordt aangevoerd – kan, beschouwd in het licht van de inhoud van de overige door het hof gebezigde bewijsmiddelen, niet een ernstig vermoeden wekken als onder 3.1 vermeld.

Falende bewijsklacht medeplichtigheid. Conclusie A-G: anders.

De aanvrager heeft onvoldoende aannemelijk gemaakt dat van een uitzonderlijk geval sprake is geweest. Immers, de fotokopie van de eerste pagina van de hiervoor onder 3.2 bedoelde ‘Antrag’ legt zonder nadere toelichting, die in de aanvraag ontbreekt, in dat opzicht te weinig gewicht in de schaal. Daarom kan hetgeen is aangevoerd niet een ernstig vermoeden wekken als onder 3.1 bedoeld.