Herziening – De aanvraag moet voldoen aan de eisen genoemd in artikel 457 Sv. Indien de aanvraag – zoals in het onderhavige geval – aan die eisen niet voldoet, kan zij op grond van een tekortschietende motivering niet gelden als een aanvraag in de zin der wet en moet zij daarom buiten behandeling blijven. De aanvraag kan derhalve niet worden ontvangen.

Dadelijke uitvoerbaarheid – De opvatting dat uitsluitend de rechter in eerste aanleg bevoegd is bijzondere voorwaarden dadelijk uitvoerbaar te verklaren is onjuist. Voor zover het middel klaagt dat de beslissing tot dadelijke uitvoerbaarheid van de bijzondere voorwaarden ontoereikend is gemotiveerd, faalt het eveneens. Er moet ernstig rekening mee worden gehouden dat de verdachte ‘wederom een misdrijf zal begaan dat gericht is tegen of gevaar veroorzaakt voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen’, zoals bedoeld in artikel 14e lid 1 Sr zodat het hof de beslissing in dit opzicht toereikend heeft gemotiveerd.

Betekening appèldagvaarding – In de bestreden uitspraak ligt als het oordeel van het hof besloten dat het namens de verdachte – die ten tijde van de betekening van de appèldagvaarding niet op een adres was ingeschreven in de GBA – bij het instellen van het hoger beroep opgegeven adres diende te worden aangemerkt als feitelijke woon- of verblijfplaats van de verdachte. Dat oordeel getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting terwijl het evenmin onbegrijpelijk is.

Verweer bewijsuitsluiting proces-verbaal identiteit en stemherkenning – Het hof heeft geoordeeld dat de in het proces-verbaal gerelateerde bevinding van verbalisanten niet de inhoud van de verklaringen van verdachte betreft, noch dat dit kan worden aangemerkt als bewijsmateriaal dat is verkregen als rechtstreeks gevolg van de verklaringen van verdachte afgelegd tijdens de verhoren. Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

Toewijzing vordering benadeelde partij aan erfgenaam – De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van geleden immateriële schade is in eerste aanleg integraal toegewezen. In het onderhavige geval is dus sprake van de in artikel 421 lid 2 Sv bedoelde situatie dat de voeging van [betrokkene 1] als benadeelde partij in hoger beroep van rechtswege voortduurde. Het hof had die vordering niet mogen aanmerken als een vordering van haar erfgenaam [betrokkene 2] en op die vordering niet mogen beslissen. Nu het hof heeft geoordeeld dat de gevorderde immateriële schade het rechtstreeks gevolg is van het onder 6 bewezenverklaarde handelen van de verdachte, had het die vordering moeten toewijzen aan de benadeelde partij [betrokkene 1]. Het middel, dat hierover klaagt, is terecht voorgesteld.

Terugkeerprocedure – Wegens handelen in strijd met artikel 197 (oud) Sr is de verdachte veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Uit het bestreden arrest blijkt niet dat het hof zich ervan heeft vergewist dat de stappen van de terugkeerprocedure zijn doorlopen. Het middel is gegrond.

Herziening – De aanvraag stuit reeds af op de omstandigheid dat de aanvrager onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de uitwerkingen van genoemd tapgesprek valselijk zijn opgemaakt. Hetgeen ter onderbouwing van dat standpunt in de aanvraag wordt aangevoerd alsmede de inhoud van de bij de aanvraag gevoegde bescheiden bieden voor die stelling onvoldoende grond.

Verjaring – Uit de stukken van het geding blijkt niet dat gedurende twaalf jaren voorafgaand aan het uitprinten van voormelde mededeling op 22 december 2011 enige daad van vervolging is verricht. Daarbij verdient opmerking dat – zoals in de conclusie van de A-G met juistheid wordt gesteld – in een geval als het onderhavige een zogenoemde VIP-controle die is uitgevoerd met het oog op het ter kennis van de verdachte brengen van een nog uit te printen gerechtelijke mededeling, op zichzelf niet kan worden aangemerkt als een daad van vervolging in de zin van artikel 72 lid 1 Sr. Het recht tot strafvordering is vervallen.

Wederspannigheid – Kennelijk en niet onbegrijpelijk heeft het hof het hiervoor weergegeven betoog aldus uitgelegd dat dit in de eerste plaats de stelling bevatte dat niet bewezen kan worden dat de verbalisanten ‘in de rechtmatige uitoefening van hun bediening’ werkzaam waren op het moment dat zij tot aanhouding van de verdachte overgingen, zodat de gedragingen van de verbalisanten jegens de verdachte om die reden kunnen worden aangemerkt als een wederrechtelijke aanranding waartegen de verdachte zich mocht verdedigen. Dit betoog vindt zijn weerlegging in de gemotiveerde bewezenverklaring, zodat het middel bij gebrek aan feitelijke grondslag niet tot cassatie kan leiden.

Economische zaak – Het hof, dat uitdrukkelijk heeft overwogen dat het rekening heeft gehouden met de financiële draagkracht van de verdachte voor zover deze ter terechtzitting is gebleken, heeft kennelijk geoordeeld dat de draagkracht van de verdachte toereikend is om de opgelegde – voor de helft voorwaardelijke – geldboete te voldoen. Dat is in het licht van hetgeen door en namens de verdachte omtrent onder meer het bedrag van zijn arbeidsongeschiktheidsuitkering is aangevoerd, ook zonder nadere motivering niet onbegrijpelijk. De strafoplegging is in dit opzicht dus toereikend gemotiveerd.