Herstelbeslissing – Het oordeel van het hof dat het gebonden was aan de ‘rectificatiebeschikking’ van 17 september 2010, is onjuist. In aanmerking genomen dat in de beschikking van 19 november 2007 is bevolen dat het beroep van de verdachte buiten behandeling wordt gelaten, heeft het hof de verdachte ten onrechte ontvangen in zijn hoger beroep. Het middel is terecht voorgesteld. De Hoge Raad zal zelf de zaak afdoen.

Verkort arrest – Aangezien de bewezenverklaring, voor zover inhoudende dat de verdachte zich met geweld heeft verzet ‘ten gevolge waarvan de opsporingsambtenaar [verbalisant 1] enig lichamelijk letsel (kneuzing rechterschouder) bekwam’, niet kan worden afgeleid uit de inhoud van de door het hof gebezigde bewijsmiddelen, is de bestreden uitspraak niet naar de eis der wet met redenen omkleed.

Beklag en beslag – Uit de overwegingen van de rechtbank blijkt niet dat zij – met inachtneming van het summiere en voorlopige karakter van de beklagprocedure – het juiste toetsingskader heeft toegepast. Voor zover de middelen hierover klagen, zijn ze terecht voorgesteld.

Benadeelde partij – Wanneer de benadeelde partij gebruikmaakt van de haar in artikel 334 lid 3 Sv gegeven bevoegdheid tot toelichting van haar vordering, treedt zij niet op als getuige. De door haar in dat verband – niet als getuige en evenmin onder ede – afgelegde verklaring kan daarom door de rechter niet worden gebruikt voor het bewijs van het aan de verdachte tenlastegelegde.

Verweer bewijsuitsluiting proces-verbaal identiteit en stemherkenning – Het hof heeft geoordeeld dat de in het proces-verbaal gerelateerde bevinding van verbalisanten niet de inhoud van de verklaringen van verdachte betreft, noch dat dit kan worden aangemerkt als bewijsmateriaal dat is verkregen als rechtstreeks gevolg van de verklaringen van verdachte afgelegd tijdens de verhoren. Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

Conclusie A-G over een ernstige inbreuk van de rechtsorde als bedoeld in artikel 126m lid 1 Sv bij een inbraak in een woning.

Beperking verdachte in het voeren van zijn verdediging – De verdachte is door de voorzitter beperkt in het voeren van zijn pleidooi. Hier staat geen rechtsmiddel tegen open. Voor zover het middel klaagt dat het onderzoek ter terechtzitting nietig is omdat de verdachte niet overeenkomstig artikel 311 lid 2 Sv het woord heeft kunnen voeren, mist het feitelijke grondslag en kan het dus niet tot cassatie leiden.

Ontvankelijkheid cassatieberoep – Gelet op de bewoordingen van artikel 552a lid 1 Sv heeft de rechtbank met juistheid geoordeeld dat artikel 552 Sv niet voorziet in de mogelijkheid een klaagschrift als bedoeld in artikel 552 lid 1 Sv in te dienen tegen een in artikel 54a Sr bedoeld bevel van de officier van justitie tot ontoegankelijk maken van gegevens. De rechtbank heeft klaagster terecht niet-ontvankelijk verklaard in haar klaagschrift.

WOTS – De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2004:AO6401. Het bij de strafoplegging tot uitgangspunt nemen dat de ernst van het gepleegde feit beoordeeld dient te worden naar de normen die gelden in het land waar dat feit is gepleegd, is onjuist.

Verwerven en voorhanden hebben – Uit de gebezigde bewijsvoering kan niet zonder meer worden afgeleid dat ten tijde van de verwerving de personenauto middellijk of onmiddellijk afkomstig was uit enig misdrijf. In zoverre is het middel terecht voorgesteld. In aanmerking genomen evenwel dat de bewezenverklaring ook inhoudt dat de verdachte de auto ‘voorhanden heeft gehad’, alsmede dat het hof bij de kwalificatie van het bewezenverklaarde kennelijk geen zelfstandige betekenis heeft toegekend aan het ‘verwerven’ van de auto, behoeft de gegrondheid van het middel niet tot cassatie te leiden.