Vordering benadeelde partij – Voor zover het middel bedoelt te klagen dat de verdachte tot geen hogere schadevergoeding is gehouden dan tot het bedrag dat hij door het bewezenverklaarde misdrijf heeft verworven, miskent het dat het hier niet gaat om de toepassing van artikel 36e Sr, maar om de toepassing van artikel 36f Sr. Ook voor het overige faalt het middel, nu het oordeel van het hof niet blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting en toereikend is gemotiveerd.

Belediging – Het kennelijke oordeel van het hof dat de bewezenverklaarde uitlatingen ter kennis van het publiek zijn gebracht, geeft niet blijk van een onjuiste opvatting van het delictsbestanddeel ‘zich in het openbaar uitlaten’ als bedoeld in artikel 137c Sr.

Herziening – Nu de aanvraag op dezelfde gronden steunt die in ECLI:NL:HR:2012:BY5685 ongenoegzaam zijn geoordeeld, kan zij niet worden ontvangen.

Bedreiging – Het hof, dat blijkens zijn onder 2.2.3 weergegeven overweging in het midden heeft gelaten of de verdachte met een mes dan wel met een iPhone heeft gezwaaid, heeft geoordeeld dat door het opzettelijk dreigend met een voorwerp, op (korte) afstand van de keel en/of het hoofd van [betrokkene 1] zwaaien en daarbij bezigen van de woorden ‘wat moet je dan’ bij [betrokkene 1] in redelijkheid de vrees kon ontstaan dat hij zwaar lichamelijk letsel kon oplopen.

Bewijsminimum – In het onderhavige geval kan niet worden gezegd dat de tot het bewijs gebezigde verklaring van de aangeefster onvoldoende steun vindt in het overige bewijsmateriaal, in aanmerking genomen dat de eveneens tot het bewijs gebezigde verklaring van [betrokkene 1] onder meer inhoudt dat de aangeefster tijdens haar zwangerschap niet alleen huilend, maar ook verkrampt en met haar handen op haar buik aan de voordeur stond. Voor zover het middel klaagt dat sprake is van schending van artikel 342 lid 2 Sv kan het dan ook niet tot cassatie leiden.

Onttrekking aan pandrecht – Het hof heeft geoordeeld dat de handeling van de verdachte, te weten het zonder toestemming van [A] op eigen naam overschrijven van de aan [D] in eigendom toebehorende auto – waaruit het hof kennelijk, mede gelet op de e-mail van 20 december 2009, heeft afgeleid dat ook de eigendom van de auto aan de verdachte is overgedragen –, ertoe strekte de parate executie van het ten behoeve van [A] op deze auto gevestigde stil pandrecht te beletten, en deze auto aldus te ‘onttrekken aan het pandrecht’ als bedoeld in artikel 348 lid 1 Sr. Dat oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is, in aanmerking genomen de door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden, niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd.

Uitdrukkelijk onderbouwd standpunt – Hetgeen door de raadsvrouwe ter terechtzitting in hoger beroep naar voren is gebracht met betrekking tot de betrouwbaarheid van de verklaringen van [getuige 1] en [getuige 2] kan bezwaarlijk anders worden verstaan dan als een standpunt dat duidelijk, door argumenten geschraagd en voorzien van een ondubbelzinnige conclusie, ten overstaan van het hof naar voren is gebracht. Het hof is in zijn arrest van dit uitdrukkelijk onderbouwde standpunt afgeweken door de gewraakte verklaringen voor het bewijs te gebruiken, maar heeft, in strijd met artikel 359 lid 2 tweede volzin Sv niet in het bijzonder de redenen opgegeven die daartoe hebben geleid.

Beklag en beslag – De toe te passen maatstaf sluit niet uit dat de rechtbank, indien de omstandigheden van het geval dat meebrengen, bij de beoordeling van het klaagschrift tevens onderzoekt of voortzetting van het beslag in overeenstemming is met de eisen van proportionaliteit en subsidiariteit (vgl. HR 7 januari 2014, ECLI:NL:HR:2014:38, NJ 2014/66).

Noodweerexces – In zijn overwegingen ligt besloten dat het hof slechts de vernieling van de autoruit heeft aangemerkt als een wederrechtelijke aanranding die voor de beoordeling van het beroep op noodweerexces van belang is. Zonder nadere motivering valt echter niet in te zien waarom het kort daarvoor door [betrokkene 1] tegen de auto en tegen (onder anderen) de verdachte gebruikte geweld niet ook kan worden aangemerkt als een wederrechtelijke aanranding. Mede daarom is de overweging van het hof dat ‘de reactie van de verdachte (...) zodanig disproportioneel [is] dat hem geen beroep op noodweerexces toekomt’ niet zonder meer begrijpelijk.

Inbeslagname – Het oordeel van het hof dat het veiligstellen van het vaartuig door de Dienst Binnenwaterbeheer van de gemeente Amsterdam niet kan worden beschouwd als een inbeslagneming ten behoeve van de strafvordering, is onbegrijpelijk in het licht van de vaststelling van het hof dat het vaartuig ‘op verzoek van het Team water van de politie naar aanleiding van een aangifte van diefstal (…) door voornoemde gemeentelijke dienst naar de bewaarhaven [is] overgebracht’.