Uitdrukkelijk onderbouwd standpunt – Het hof heeft geen blijk gegeven waarom het gevoerde verweer niet opgaat. Dit is in strijd met artikel 359 lid 2 Sv.

Economische zaak – Het voorgestelde middel miskent dat de regel van artikel 339 lid 2 Sv dat feiten of omstandigheden van algemene bekendheid geen bewijs behoeven, ook ziet op gegevens die zonder noemenswaardige moeite uit algemeen toegankelijke bronnen kunnen worden achterhaald. Het voorgestelde middel faalt.

Beklag en beslag – De rechtbank is vooruitgelopen op de mogelijke uitkomst van de te voeren hoofdzaak. De beslissing van de rechtbank is daardoor ontoereikend gemotiveerd. Het middel klaagt daar terecht over.

Verdachte niet-ontvankelijk in hoger beroep – Het Hof heeft de verdachte terecht niet-ontvankelijk verklaard in zijn hoger beroep op de grond dat dit beroep eerst na het verstrijken van de appèltermijn ter griffie van de juiste instantie is ingesteld. De omstandigheid dat de raadsman binnen de termijn een schriftelijke volmacht heeft verzonden naar een griffie van een ander gerecht doet daar niet aan af.

Getuigenverzoek – Het nadien bij het pleidooi gedane voorwaardelijk verzoek om de genoemde personen als getuigen te horen moet worden aangemerkt als een op de voet van artikel 328 Sv gedaan nieuw verzoek dat op grond van artikel 315 Sv is onderworpen aan de maatstaf van de noodzaak. Het hof heeft bij de afwijzing van dat verzoek dus de juiste maatstaf aangelegd.

Profijtontneming – Het hof heeft geoordeeld dat het ‘om redenen als door de raadsman in de door hem ter terechtzitting in hoger beroep voorgedragen en overgelegde pleitnota uiteengezet’ termen aanwezig acht om aan de betrokkene geen betalingsverplichting op te leggen. De motivering van dat oordeel voldoet aan de daaraan, op grond van artikel 359 lid 5 Sv in verbinding met artikel 415 Sv en artikel 511e Sv, gestelde eisen. Dit oordeel is voorts gelet op hetgeen door de raadsman is aangevoerd niet onbegrijpelijk.

Roekeloosheid – De verdachte beschikte niet over een rijbewijs, reed met een snelheid van ongeveer tweehonder kilometer per uur over de snelweg, reed met een hoge snelheid van de afrit af en haalde de auto voor hem rechts in over de vluchtstrook. Deze omstandigheden zijn niet toereikend om te kunnen concluderen dat de verdachte roekeloos in de zin van artikel 6 WVW 1994 heeft gereden.

Bedreiging – De bewezenverklaring is niet toereikend gemotiveerd. Uit de gebezigde bewijsmiddelen kan niet zonder meer worden afgeleid dat de bedreiging door de verdachte in de gegeven omstandigheden van dien aard was dat bij [betrokkene] in redelijkheid de vrees kon ontstaan dat hij het leven zou kunnen verliezen.

Originaire rechtsmacht – Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een feit in het buitenland dat door de Nederlandse strafwet als een misdrijf wordt gezien. Op grond van artikel 5 lid 1 sub 2 Sr is dan sprake van originaire rechtsmacht en de verdachte valt daardoor onder het Nederlandse Wetboek van Strafrecht. De vaststelling van het hof getuigt daardoor niet van een onjuiste rechtsopvatting.

Salduz – Het oordeel van het hof houdt in dat de verdachte geen gebruik heeft willen maken van bijstand door een advocaat bij het verhoor, nadat hem eerder was verteld dat hij daar wel recht op heeft. Dat oordeel is niet onbegrijpelijk. Op de vraag (opgeworpen door de A-G) of er nog langer van kan worden uitgegaan dat de verdachte niet het recht heeft zich tijdens zijn verhoor te laten bijstaan door de raadsman antwoordt de Hoge Raad met enkele beschouwende opmerkingen over de inhoud en reikwijdte van het recht op ‘verhoorbijstand’. De Hoge Raad concludeert dat de invoering van de vereiste wettelijke regeling van de verhoorbijstand door de wetgever ter hand moet worden genomen en dat niet kan worden uitgesloten dat het uitblijven van een wettelijke regeling tot een andere afweging zal leiden bij de beoordeling van de toekomstige gevallen.