In de bestreden uitspraak ligt als het oordeel van het hof besloten dat in eerste aanleg aan de voorschriften van artikel 41 en 51 Sv is voldaan. Dit oordeel getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en behoefde geen nadere motivering.

Blijkens de bewijsvoering heeft het hof geoordeeld dat de bewezenverklaarde bijzonderheden op 18 december 2006 nog niet openbaar waren gemaakt. Dat oordeel is niet onbegrijpelijk. Daarnaast is het oordeel van het hof dat openbaarmaking van de bijzonderheden, naar redelijkerwijs te verwachten viel, significante invloed zou kunnen hebben op de koers van het aandeel [A] toereikend gemotiveerd en niet onbegrijpelijk.

De Hoge Raad verklaart de officier van justitie niet-ontvankelijk wegens verjaring.

Uit de motivering van het hof van de afwijzing van het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting blijkt niet dat het hof de afweging van belangen heeft gemaakt, terwijl het ook niet is ingegaan op hetgeen aan het aanhoudingsverzoek ten grondslag is gelegd. Daarom is de afwijzing door het hof van het verzoek ontoereikend gemotiveerd.

Gelet op artikel 36e lid 4 (oud) Sr, thans artikel 36e lid 5 Sr geeft het oordeel van het hof dat onder wederrechtelijk verkregen voordeel ook besparing van kosten is begrepen, niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

De Hoge Raad is van oordeel dat de klacht geen behandeling in cassatie rechtvaardigt omdat verdachte klaarblijkelijk onvoldoende belang heeft bij het cassatieberoep, aangezien hij binnen de in artikel 552a lid 3 Sv gestelde termijn van drie maanden na de dag waarop de vervolgde zaak tot een einde is gekomen, zich op de voet van artikel 552a lid 1 Sv schriftelijk kan beklagen bij het hof over het uitblijven van een last tot teruggave van de desbetreffende voorwerpen.

Het oordeel van het hof moet aldus worden verstaan dat de verdachte de Nederlandse taal voldoende beheerste om te begrijpen dat hij werd gedagvaard om te verschijnen ter terechtzitting van de politierechter in de Rechtbank ’s-Gravenhage van 10 mei 2012. Dat oordeel is, gelet op hetgeen het hof daaraan ten grondslag heeft gelegd, niet onbegrijpelijk.

Uit het bestreden arrest blijkt niet dat het hof zich ervan heeft vergewist dat de stappen van de terugkeerprocedure zijn doorlopen.

Gelet op de onderliggende stukken van het strafdossier is haar oordeel dat de verdenking jegens klager niet samenhangt met de kern van de werkzaamheden van een advocaat en dat die verdenking niet het vertrouwen aantast dat in de samenleving in een advocaat bij zijn optreden in gerechtelijke procedures moet kunnen worden gesteld, niet begrijpelijk. ’s Hofs oordeel dat niet gesproken kan worden van zeer uitzonderlijke omstandigheden die rechtvaardigen dat het verschoningsrecht van klager mag worden doorbroken is niet toereikend gemotiveerd.

De opvatting dat de wet niet de mogelijkheid biedt aan het in artikel 552p lid 2 Sv bedoelde verlof voorwaarden te verbinden teneinde te waarborgen dat toewijzing ervan niet in strijd is met artikel 552l lid 1 aanhef en onder c (oud) Sv, is onjuist, ook indien de toewijsbaarheid van het verlof wordt beoordeeld aan de hand van artikel 552l Sv zoals dat luidt met ingang van 1 juli 2013.