Het middel, dat klaagt dat de bewezenverklaring ontoereikend is gemotiveerd, in het bijzonder wat betreft het opzet op het medeplegen van het na de poging tot diefstal toegepaste geweld, is onterecht voorgesteld. In verband met hetgeen de conclusie van de A-G dienaangaande inhoudt verdient opmerking dat niet alleen de delictsomschrijving, maar in het concrete geval ook de tenlastelegging bepaalt waarop het opzet van de verdachte moet zijn gericht.

Het middel klaagt terecht dat in hoger beroep het voorschrift van artikel 51 Sv niet is nageleefd, doordat is verzuimd een afschrift van de appèldagvaarding aan de raadsman van de verdachte te zenden.

Het hof heeft zijn oordeel ontoereikend gemotiveerd, mede in aanmerking genomen dat het hof kennelijk heeft geoordeeld dat de gelegenheid voor verdachte om na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en om zich daarvan rekenschap te geven, zich in hoger beroep voordeed gedurende het tijdsbestek dat hij de televisie heeft afgekoppeld en weggedragen, hoewel het hof ook heeft vastgesteld dat de steken toegebracht na het wegbrengen van de televisie niet fataal waren.

Gelet op hetgeen door de raadsvrouwe van de belanghebbende is aangevoerd, diende de rechtbank te motiveren waarom zij de ontrekking aan het verkeer van de in beslag genomen auto heeft uitgesproken zonder toepassing te geven aan artikel 33c lid 2 Sr. In zoverre is de bestreden beschikking niet toereikend gemotiveerd.

De rechtbank, die zich niet heeft uitgelaten over de vraag of het belang van strafvordering het voortduren van het beslag vordert, heeft blijkens haar overwegingen haar beslissing ontoereikend gemotiveerd.

Het hof had op grond van de beslissing van de Hoge Raad van 23 oktober 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX6764 de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw moeten berechten en afdoen wat betreft het onder 1 tenlastegelegde. Het hof heeft de terugwijzingsopdracht van de Hoge Raad miskend.

De vijfjaarstermijn uit Richtlijn 2008/115/EG vangt aan op het moment waarop de vreemdeling Nederland daadwerkelijk heeft verlaten en niet op het moment van de ongewenstverklaring. Voor zover een ongewenstverklaring die is opgelegd vóór de inwerkingtreding van de Terugkeerrichtlijn of het verstrijken van de uiterste implementatiedatum moet worden gelijkgesteld aan een inreisverbod als bedoeld in artikel 3 onder 6 van de richtlijn, is ook die ongewenstverklaring vanaf het verstrijken van die datum in beginsel gebonden aan de maximale duur van vijf jaar als bedoeld in artikel 11 lid 2 van de richtlijn, die wordt berekend met ingang van de datum waarop de vreemdeling Nederland daadwerkelijk heeft verlaten.

Het hof heeft geoordeeld dat de bedoelde handelingen waren gericht op het verwezenlijken van de voorgestelde ontmoeting. Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk.

Bij het uitreiken van de dagvaarding is de termijn als bedoeld in artikel 413 lid 1 Sv niet in acht genomen. Nu uit geen stukken blijkt dat de verkorting van de termijn heeft plaatsgevonden met toestemming van verdachte, had het hof het onderzoek ter terechtzitting dienen te schorsen. Het hof heeft het onderzoek ter terechtzitting echter voortgezet, nadat verstek tegen de niet-verschenen verdachte was verleend. Dit verzuim strijdt zozeer met een behoorlijke procesorde dat het nietigheid van het onderzoek en de naar aanleiding daarvan gegeven uitspraak oplevert.

Uitgaande van de kennelijke uitleg van het hof van de tenlastelegging en gelet op de door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden, is zijn oordeel dat verdachte openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen de in de bewezenverklaring bij naam genoemde personen niet onbegrijpelijk en is het toereikend gemotiveerd. Het oordeel dat het bewezenverklaarde openlijk in vereniging geweld plegen in een zodanig nauw verband staat met de door X aan zijn auto geleden schade dat deze schade rechtstreeks aan hem is toegebracht, geeft evenmin blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk. Het hof heeft ten onrechte beslist dat de schade aan Politie Amsterdam-Amstelland vergoed moet worden en eveneens ten onrechte ter zake daarvan aan verdachte een schadevergoedingsmaatregel opgelegd, nu het voegingsformulier niet inhoudt dat de politie vergoeding vordert van de door het hof in hoger beroep toegewezen kosten.