Zware mishandeling. Het hof heeft ter weerlegging van het noodweerverweer geoordeeld dat uit de stukken, daaronder begrepen de bij verschillende gelegenheden door verdachte afgelegde verklaringen, en het verhandelde ter terechtzitting, geen feiten of omstandigheden naar voren zijn gekomen waaruit kan worden afgeleid dat zich een situatie heeft voorgedaan waarin verdachte redelijkerwijs zich bedreigd kon voelen. Dat oordeel is niet onbegrijpelijk. Het verweer met betrekking tot de vordering van de benadeelde partij slaagt wel. Dit verweer kan bezwaarlijk anders worden verstaan dan dat het ertoe strekt dat de door de benadeelde partij geleden schade reeds is vergoed, zodat de grondslag aan de vordering in zoverre is komen te ontvallen.

Ontbrekende pleitnota. De pleitnota ontbreekt en daardoor valt niet na te gaan of ter terechtzitting meer verweren zijn gevoerd dan wel of daar uitdrukkelijk onderbouwde standpunten naar voren zijn gebracht. Dit brengt nietigheid van het onderzoek en de gedane uitspraak met zich mee.

Kinderpornografie. Het hof heeft geoordeeld dat de in de tenlastelegging genoemde afbeeldingen van de geslachtsdelen van de minderjarige jongen, mede gelet op de wijze waarop zij zijn tot stand gekomen onmiskenbaar strekken tot het opwekken van seksuele prikkeling. Dat oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is ook niet onbegrijpelijk.

Samenweefsel van verdichtsels. De bewezenverklaring, voor zover inhoudende dat verdachte betrokkene door een samenweefsel van verdichtsels heeft bewogen tot afgifte van geld kan niet uit ’s hofs bewijsvoering worden afgeleid.

Valsheid in geschrift. Wegens de in de uitspraak omschreven gedragingen, kan de verdachte worden aangemerkt als iemand die de persberichten heeft ‘opgemaakt’ en daarmee het tenlastegelegde feit heeft gepleegd.

Ontucht. In de onderhavige zaak is geen sprake van een schending van artikel 342 lid 2 Sv, omdat niet gezegd kan worden dat de verklaringen van het slachtoffer onvoldoende steun vinden in het overige bewijsmateriaal.

Onderzoek aan kleding. Het hof heeft vastgesteld dat de verdachte zich niet alleen heeft moeten ontkleden tot aan zijn onderbroek, maar ook dat de verbalisant vervolgens door met zijn hand in die onderbroek te gaan, daaruit een etui heeft gepakt. Het oordeel van het hof dat dat laatste onderzoek kan worden aangemerkt als onderzoek aan de kleding – en dus niet aan het lichaam – is niet zonder meer begrijpelijk.

Bijstandsfraude. Uit de bewijsmiddelen blijkt niets waaruit volgt dat de verdachte wist dat betrokkene onjuiste gegevens verstrekte en dat zij op grond van die gegevens ten onrechte een uitkering voor een alleenstaande genoot.

Begunstiging. Het oordeel van het hof dat verdachte, door bij de politie een valse verklaring af te leggen ten behoeve van betrokkene, heeft getracht ‘behulpzaam te zijn in het ontkomen aan de nasporing van ambtenaren van justitie of politie’ in de zin van artikel 189 lid 1 sub 1 Sr, getuigt van een onjuiste rechtsopvatting.

Uitoefening van bedrijf of beroep en medeplegen. De opvatting dat artikel 11 lid 3 Opw als een persoonlijk werkende strafverhogende omstandigheid in de zin van artikel 50 Sr moet worden aangemerkt is onjuist. Daarnaast heeft het hof onterecht de kwalificatie ‘meermalen gepleegd’ toegevoegd, omdat de in de bewezenverklaring tot uitdrukking gebrachte omstandigheid van beroeps- of bedrijfsmatig handelen omvat reeds het opzettelijk meermalen telen en/of verwerken en/of bewerken respectievelijk afleveren en/of vervoeren bevat.