De afwijzing van de getuigenverzoeken door het hof is niet onbegrijpelijk. De Hoge Raad heeft daarbij in aanmerking genomen hetgeen de verdediging ter motivering aan de verzoeken ten grondslag heeft gelegd alsmede hetgeen het hof heeft vastgesteld omtrent de onaannemelijkheid van de stelling van de verdediging dat sprake zou kunnen zijn van uit legale activiteiten verkregen inkomsten.

Het toezenden van ‘stille sms'jes’ is niet in een wettelijke bepaling geregeld. De opsporingsambtenaren zijn alleen gerechtigd deze bevoegdheid in te zetten op een wijze die een beperkte inbreuk maakt op grondrechten van burgers die niet zeer risicovol is voor de integriteit en beheersbaarheid van de opsporing. In casu was de toepassing rechtmatig, aangezien het middel voor een beperkte duur en frequentie is ingezet, er toestemming was van de officier van justitie, er voldoende duidelijkheid over de inzet van de methode is verkregen en de bevoegdheid is uitgevoerd op de voet van artikel 126g, 126m en 126n Sv.

De afwijzingen van de getuigenverzoeken door het hof is niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd. De Hoge Raad neemt daarbij in aanmerking dat het hof rekening heeft gehouden met de omstandigheid dat de verdediging eerst daags voor de terechtzitting in hoger beroep de beschikking heeft gekregen over de processen-verbaal van de getuigenverklaringen die bedoelde personen ten overstaan van de rechter-commissaris hebben afgelegd in de strafzaak tegen een medeverdachte, en voorts dat het hof heeft vastgesteld dat de verdediging niet voldoende specifiek heeft aangegeven ten aanzien van welke punten – die niet eerder aan de orde hadden kunnen worden gesteld – zij hen als getuige nader wenste te bevragen.

De getuigenverklaringen in de onderhavige zaak zouden steun kunnen bieden aan het door de verdachte geschetste scenario. Echter, het hof heeft in zijn uitspraak geoordeeld waarom hij geen waarde hecht aan deze verklaring. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk. De Hoge Raad verstaat deze afwijzing van het verzoek aldus dat het hof heeft geoordeeld dat de noodzakelijkheid van het horen van de getuige niet is gebleken. Dit is een juiste maatstaf.

Het voorgestelde middel klaagt over de afwijzing door het hof van het verzoek tot het horen van twee getuigen. Deze afwijzing is een beslissing op grond van artikel 328, 331 en 315 Sv en krachtens artikel 415 Sv gelden deze bepalingen ook in hoger beroep. Deze beslissing heeft op artikel 322 lid 4 Sv geen betrekking en het middel moet daarom worden afgewezen.

Het hof heeft het stempelvonnis van de kantonrechter – dat niet voldoet aan de motiveringseisen van artikel 350, 358 en 359 Sv – zonder enige aanvulling bevestigd en daarom voldoet het arrest van het hof niet aan de motiveringseisen.

Uit de door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden kan niet volgen dat de verdachte wat betreft het onder 1 bewezenverklaarde opzettelijk verkopen van twee kilogram hennep en wat betreft het onder 2 bewezenverklaarde opzettelijk aanwezig hebben van hennep zo nauw en bewust met een ander heeft samengewerkt dat sprake is van het medeplegen van die gedragingen.

Geen schriftuur houdende middelen ingediend, dus klaagster kan niet in haar beroep worden ontvangen.

Gelet op het wettelijk kader en de vaststellingen van het hof, is ’s hofs kennelijke oordeel dat het Openbaar Ministerie kan worden ontvangen in de strafvervolging van het onder 3 tenlastegelegde niet zonder meer begrijpelijk.

De afwijzing van de getuigenverzoeken door het hof is niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd. De Hoge Raad heeft daarbij in aanmerking genomen dat het hof heeft vastgesteld (i) dat alle in de verzoeken genoemde getuigen hun waarnemingen hebben vastgelegd in op ambtseed opgemaakte processen-verbaal, (ii) dat over de door de verdediging gesignaleerde daarin voorkomende onduidelijkheden en hiaten in eerste aanleg aanvullende processsen-verbaal opgemaakt en (iii) dat de verdediging niet nader heeft geconcretiseerd welke vragen nog zouden dienen te worden beantwoord.