De enkele door het hof in aanmerking genomen omstandigheid dat verdachte zich van X, die hem had vastgepakt, heeft losgetrokken ten gevolge waarvan deze ten val is gekomen, vormt onvoldoende grond voor het oordeel dat verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat zij daarvan pijn zou ondervinden. Daarnaast kan de bewezenverklaring, voor zover inhoudende dat verdachte de in de bewezenverklaring genoemde goederen ‘opzettelijk’ heeft vernield of beschadigd, niet zonder meer worden afgeleid uit de inhoud van de door het hof gebezigde bewijsvoering, waardoor de bestreden uitspraak niet naar de eis der wet met redenen is omkleed.

De bewezenverklaring, voor zover inhoudende dat verdachte ‘redelijkerwijs moest weten’ dat zijn rijbewijs op 1 januari 2009 ongeldig was verklaard, kan niet uit de inhoud van de door het hof gebezigde bewijsmiddelen worden afgeleid.

In de door verdachte bij de dagvaarding ontvangen toelichting op de dagvaarding staat hoe en wanneer het hoger beroep ingesteld moet worden. Dat verdachte die informatie kennelijk niet tot zich heeft genomen is voor eigen rekening en risico van verdachte. Er is geen sprake van een verontschuldigbare termijnoverschrijding.

Wegens handelen in strijd met artikel 197 (oud) Sr is de verdachte veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Uit het bestreden arrest blijkt niet dat het hof zich ervan heeft vergewist dat de stappen van de terugkeerprocedure zijn doorlopen.

In de bestreden uitspraak ligt als het oordeel van het hof besloten dat in eerste aanleg aan de voorschriften van artikel 41 en 51 Sv is voldaan. Dit oordeel getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en behoefde geen nadere motivering.

Blijkens de bewijsvoering heeft het hof geoordeeld dat de bewezenverklaarde bijzonderheden op 18 december 2006 nog niet openbaar waren gemaakt. Dat oordeel is niet onbegrijpelijk. Daarnaast is het oordeel van het hof dat openbaarmaking van de bijzonderheden, naar redelijkerwijs te verwachten viel, significante invloed zou kunnen hebben op de koers van het aandeel [A] toereikend gemotiveerd en niet onbegrijpelijk.

De Hoge Raad verklaart de officier van justitie niet-ontvankelijk wegens verjaring.

Uit de motivering van het hof van de afwijzing van het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting blijkt niet dat het hof de afweging van belangen heeft gemaakt, terwijl het ook niet is ingegaan op hetgeen aan het aanhoudingsverzoek ten grondslag is gelegd. Daarom is de afwijzing door het hof van het verzoek ontoereikend gemotiveerd.

Gelet op artikel 36e lid 4 (oud) Sr, thans artikel 36e lid 5 Sr geeft het oordeel van het hof dat onder wederrechtelijk verkregen voordeel ook besparing van kosten is begrepen, niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

De Hoge Raad is van oordeel dat de klacht geen behandeling in cassatie rechtvaardigt omdat verdachte klaarblijkelijk onvoldoende belang heeft bij het cassatieberoep, aangezien hij binnen de in artikel 552a lid 3 Sv gestelde termijn van drie maanden na de dag waarop de vervolgde zaak tot een einde is gekomen, zich op de voet van artikel 552a lid 1 Sv schriftelijk kan beklagen bij het hof over het uitblijven van een last tot teruggave van de desbetreffende voorwerpen.