Het middel klaagt terecht over het oordeel van het hof dat een ontruiming op de voet van artikel 551a Sv, die onrechtmatig is geweest, niet aangemerkt kan worden als een vormverzuim dat is begaan in het kader van het voorbereidend onderzoek als bedoeld in artikel 359a Sv. Het hof heeft om voornoemde reden het OM ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.

Het middel klaagt terecht over de motivering van de gegrondverklaring van het klaagschrift, waartoe is aangevoerd dat de rechtbank bij de beoordeling van de vraag of het belang van strafvordering zich verzet tegen teruggave van het in beslag genomen geldbedrag, is vooruitgelopen op de mogelijke uitkomst van een nog te voeren procedure in de hoofdzaak. Dat behoeft in dit geval niet te leiden tot vernietiging van de bestreden beschikking, nu de A-G bij het hof, gezien de intrekking van het cassatieberoep, daarbij kennelijk geen belang meer heeft.

Het middel klaagt terecht over het oordeel van het hof dat een ontruiming op de voet van artikel 551a Sv, die onrechtmatig is geweest, niet aangemerkt kan worden als een vormverzuim dat is begaan in het kader van het voorbereidend onderzoek als bedoeld in artikel 359a Sv. Het hof heeft om voornoemde reden het OM ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.

Het eerste middel klaagt onterecht dat de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel niet kan worden afgeleid uit de door het hof gebezigde bewijsmiddelen. Het andere oordeel van het hof getuigt, voor zover inhoudende dat het geen aanleiding ziet de kosten voor illegaal van Liander N.V. afgenomen elektriciteit op het door de betrokkene wederrechtelijk verkregen voordeel in mindering te brengen omdat niet is gebleken dat de betrokkene die kosten heeft voldaan, van een onjuiste rechtsopvatting.

Het oordeel van het hof dat het vormverzuim een aanzienlijke schending van een belangrijk strafvorderlijk voorschrift of rechtsbeginsel oplevert en sprake is van een zo ingrijpende inbreuk op een grondrecht van verdachte dat toepassing van bewijsuitsluiting noodzakelijk moet worden geacht, is ontoereikend gemotiveerd, reeds omdat het hof niet kenbaar aandacht heeft besteed aan de overige in artikel 359a lid 2 Sv genoemde factoren.

Het middel, dat de klacht bevat dat het onder 2 bewezenverklaarde – in het bijzonder voor zover dat inhoudt dat sprake was van handelingen die betrekking hadden op een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA en/of MDA en/of MDEA – niet uit de door het hof gebezigde bewijsmiddelen kan volgen, is onterecht voorgesteld, nu de bewezenverklaring naar de eis der wet met redenen is omkleed.

Het oordeel van de rechtbank dat het niet hoogst onwaarschijnlijk is dat de strafrechter, later oordelend, ‘de inbeslaggenomen personenauto’ zal verbeurdverklaren is, gelet op de ingevolge artikel 33a Sr geldende vereisten voor verbeurdverklaring en in aanmerking genomen hetgeen in de raadkamer is aangevoerd, niet zonder meer begrijpelijk, aangezien de auto niet in verband met een verdenking ter zake valsheid in geschrift of witwassen in beslag is genomen.

Uit de door het hof gebezigde bewijsvoering kan niet worden afgeleid dat de verdachte de beschikking had over gelden op een genoemde bankrekening noch dat vanaf genoemde bankrekening en de bankrekening bij een andere bank te Spanje ‘gelden zijn overgemaakt’ naar bankrekeningen van een betrokkene. Wat betreft de bewezenverklaring van het witwassen kan uit de door het hof gebezigde bewijsmiddelen niet worden afgeleid dat het in de bewezenverklaring bedoelde geldbedrag onmiddellijk of middellijk afkomstig was uit enig misdrijf.

In het onderhavige geval heeft de doorzoeking plaatsgevonden in het kantoor van klaagster. In haar klaagschrift en bij de behandeling in de raadkamer heeft klaagster aangevoerd dat zich onder het inbeslaggenomene correspondentie en andere communicaties bevinden ten aanzien waarvan haar advocaten zich beroepen op hun verschoningsrecht. Het oordeel van de rechtbank dat deze stelling van klaagster in haar algemeenheid niet als juist kan worden aanvaard, is ontoereikend gemotiveerd.

De omstandigheid dat het besluit tot ongeldigverklaring van het rijbewijs per aangetekende brief aan verdachte is verzonden en niet retour is gekomen naar het CBR is niet voldoende voor het bewijs dat verdachte wist of redelijkerwijs moest weten dat zijn rijbewijs ongeldig was verklaard.