Uit de ter beschikking staande gegevens rijst het ernstige vermoeden dat het faxbericht met daarin de schriftelijke volmacht aan de griffiemedewerker wel degelijk binnen de gestelde termijn van veertien dagen is ingekomen, waardoor het oordeel van het hof de verdachte niet-ontvankelijk te verklaren in zijn hoger beroep, onbegrijpelijk is.

Het hof heeft het door de raadsman bij appèlschriftuur en nadien ter terechtzitting herhaalde verzoek klaarblijkelijk opgevat – niet als een verzoek tot het doen oproepen van de getuige, maar – als een verzoek dat ertoe strekt de deskundige een ‘onderzoek’ te laten instellen naar de betrouwbaarheid van de verklaringen van de getuige. Die uitleg is, in het licht van de bewoordingen waarin het verzoek is gesteld, niet onbegrijpelijk.

Het door het hof genoemde uittreksel uit de Justitiële Documentatie vermeldt een veroordeling die ten tijde van het bestreden arrest niet onherroepelijk was. Aan het middel – dat hierover terecht klaagt – is evenwel het belang komen te ontvallen, nu de voornoemde veroordeling inmiddels onherroepelijk is geworden.

Uit de motivering door het hof van de afwijzing van het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting blijkt niet dat het hof een afweging van alle betrokken belangen heeft gemaakt.

Mede gelet op de wetsgeschiedenis heeft het hof het bewezenverklaarde handelen van verdachte terecht gekwalificeerd als het verspreiden van kinderporno in de zin van artikel 240b Sr.

De aanvraag tot herziening wordt afgewezen, nu er geen sprake is van een novum als bedoeld in artikel 457 lid 1 aanhef en onder c Sv.

Het middel klaagt terecht over het feit dat het hof de schadevergoeding van benadeelde partijen met de wettelijke rente verhoogde, terwijl deze benadeelde partijen de wettelijke rente niet hadden gevorderd. Voorts klaagt het middel terecht dat het onbegrijpelijk is dat het hof de wettelijke rente heeft toegepast in de periode dat het schadeberokkende strafbare feit nog niet was gepleegd.

Aan de door de rechtbank in aanmerking genomen omstandigheden kan niet zonder meer de conclusie worden verbonden dat het voortduren van het beslag niet in overeenstemming is met die eisen en het beslag moet worden opgeheven. Het oordeel van de rechtbank is dan ook niet toereikend gemotiveerd.

Het hof is van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat bij verdachte sprake is van een in dit verband relevante verstandelijke beperking. Dat oordeel, dat zozeer is verweven met waarderingen van feitelijke aard dat het in cassatie slechts in beperkte mate kan worden getoetst, is niet onbegrijpelijk. Wel is, mede gelet op hetgeen door de verdediging is aangevoerd ontoereikend gemotiveerd het oordeel van het hof dat de verdachte wist dat zij in de bewezenverklaring vermelde periode ‘heeft samengewoond’.

Het middel klaagt terecht over het oordeel van het hof dat een ontruiming op de voet van artikel 551a Sv, die onrechtmatig is geweest, niet aangemerkt kan worden als een vormverzuim dat is begaan in het kader van het voorbereidend onderzoek als bedoeld in artikel 359a Sv. Het hof heeft om voornoemde reden het OM ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.