De vraag of artikel 8 lid 2 jo. 9 Besluit behoort tot het stelsel van strikte waarborgen waarmee het onderzoek als bedoeld in artikel 8 lid 2 WVW 1994 is omringd, dient ontkennend te worden beantwoord.

Falende klacht over het oordeel van het hof dat de benadeelde partij als gevolg van de bewezenverklaarde feiten rechtstreekse schade heeft geleden.

Het oordeel van het hof dat het feit dat het ademonderzoek eerst bij een zesde poging van verdachte als voltooid kon worden beschouwd ‘niet strijdig is met het bepaalde in het Besluit Alcoholonderzoeken’ geeft niet blijk van een onjuiste uitleg van artikel 9 Besluit en aldus evenmin van artikel 8 WVW 1994.

De opvatting dat bij een rechtspersoon, anders dan bij een natuurlijk persoon, geen redelijke vrees kan ontstaan, is onjuist.

De tenlastelegging en de bewezenverklaring hebben betrekking op gedragingen van de verdachte waarmee hij die aanhouding opzettelijk heeft belemmerd als bedoeld in het tweede zinsdeel van artikel 184 lid 1 Sr en zien derhalve niet op gedragingen als bedoeld in het eerste zinsdeel van die bepaling.

Het hof heeft ten onrechte beslist dat de toegewezen vordering van de benadeelde partij vermeerderd dient te worden met de wettelijke rente.

Artikel 3.3.4 APV Rotterdam 2008 dupliceert niet de voorschriften uit de Opiumwet.

De compensatie tot welke de overschrijding van de redelijke termijn moet leiden, kan worden toegepast in de hoofdzaak.

De voorzitter van het hof heeft in strijd met artikel 41 Sv nagelaten een last tot toevoeging van een raadsman aan de verdachte te geven.

De omstandigheid dat de verdachte geen rechtsmiddel heeft ingesteld tegen de verblijfsontzegging brengt niet met zich mee dat dit besluit voor de strafrechter is komen vast te staan.