Geen middelen ingediend. Betrokkene niet-ontvankelijk.

De Hoge Raad verwijst naar ECLI:NL:HR:2013:885 wat betreft artikel 1 lid 2 Sr en vermindert de opgelegde geldboete in verband met de overschrijding van de redelijke termijn.

In aanmerking genomen dat het etiketteringsvoorschrift zoals vervat in het ADR (Accord Européen relatif au transport international des marchandises dangereuses par route) ertoe strekt dat met het oog op een doeltreffende bescherming van mens en milieu snel en eenvoudig kan worden vastgesteld of gevaarlijke stoffen worden vervoerd en zo ja welke, geeft ’s hofs oordeel dat elke gevulde althans niet geheel lege drukhouder diende te zijn voorzien van een gevaarsetiket en dat zulks niet anders is doordat alle houders dezelfde stof bevatten en in dezelfde kooi werden vervoerd, niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

Slagende bewijsklacht medeplegen. Conclusie A-G: anders (verbeterd lezen)

Ingevolge artikel 453 lid 1 Sv brengt intrekking van het hoger beroep mee afstand van de bevoegdheid dit rechtsmiddel opnieuw aan te wenden. Dit heeft tot gevolg dat het desbetreffende vonnis onherroepelijk wordt en niet meer kan worden aangetast. Dit is slechts anders indien bijzondere omstandigheden aanleiding geven tot het oordeel dat de intrekking van het hoger beroep – en de daarmee gedane afstand – niet kan gelden als intrekking van het hoger beroep in de zin van de artikelen 453-455 Sv . ’s Hofs oordeel dat de vernietiging door de gemeente Amsterdam op 10 mei 2010 van het besluit van het stadsdeel van 8 december 2009 tot intrekking van het hoger beroep niet zo’n bijzondere omstandigheid oplevert, geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is toereikend gemotiveerd.

Met zijn op zijn vaststellingen gebaseerde oordeel ‘dat de verdachte handelingen heeft verricht die erop waren gericht om zijn criminele opbrengst veilig te stellen’ heeft het hof tot uitdrukking gebracht dat verdachte, in de periode waarin door hem geldbedragen van zijn bankrekening werden opgenomen en nadien, die bedragen niet slechts voorhanden heeft gehad, maar dat zijn gedragingen ook (kennelijk) waren gericht op het daadwerkelijk verbergen of verhullen van de criminele herkomst van die bedragen. Dat oordeel getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en is toereikend gemotiveerd.

’s Hofs vaststelling ‘dat verdachte reeds vier maal eerder is veroordeeld ter zake soortgelijke feiten’, waarmee tot uitdrukking is gebracht dat die veroordelingen ten tijde van het tenlastegelegde onherroepelijk waren, is niet zonder meer begrijpelijk aangezien het Uittreksel Justitiële Documentatie daarvoor geen steun biedt.

Slagende bewijsklacht opzettelijk voordeel trekken uit de opbrengst van enig door een ander door misdrijf verkregen goed.

Het hof heeft klaarblijkelijk noch in de uit het proces-verbaal ter terechtzitting in hoger beroep blijkende feiten en omstandigheden omtrent de persoon en de persoonlijkheid van betrokkene noch in de omstandigheid dat de betrokkene krachtens een bevel medebrenging onvrijwillig ter terechtzitting was verschenen, aanleiding gevonden voor nader onderzoek of de betrokkene – met het oog op waarborging van diens recht op een eerlijk proces – bijstand van een raadsman behoefde. Dat oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

Het oordeel van het hof dat in casu geen sprake is van een gewijzigd inzicht van de wetgever omtrent de strafwaardigheid van de vóór de regelwijziging begane strafbare feiten geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting. ’s Hofs oordeel is voorts toereikend gemotiveerd.